Ik was 24 toen ik voor het eerst een artikel las over het hebben van een narcistische ouder. Ik had geen idee dat door erop te klikken mijn wereld compleet zou veranderen. Plotseling werd alles wat ik over mezelf probeerde uit te vinden duidelijk.
Ik heb altijd geworsteld met een laag zelfbeeld. Ik kon me niet kwetsbaar opstellen, kon niet bij mijn emoties en had constant het gevoel dat ik het iedereen naar de zin moest maken.
Maar hoe hard ik ook mijn best deed, mensen leken zich van me af te keren. Ze nodigden me niet uit op hun feestjes, verzonnen smoesjes om niet privé met me om te gaan en ik voelde altijd die onderliggende ongemakkelijkheid bij anderen. Ik wist niet zeker waarom - ik had vaak interessante verhalen te vertellen en ik kende genoeg verhalen over anderen die gesprekken gaande konden houden.
Toen las ik dat artikel en alles klikte. Mijn vader was een narcist. Geen wonder dat ik mijn hele leven in de overlevingsstand had gestaan.
Het besef kwam zo hard aan dat ik meteen mijn moeder belde, denkend dat ze net zo geschokt zou zijn als ik. Ik dacht dat dit haar misschien ook zou helpen om haar eigen pijn te begrijpen, dat het haar misschien zelfs zou helpen om te genezen van haar scheiding met mijn vader.
Maar in plaats daarvan aarzelde ze voordat ze zei: "Dus je hebt het eindelijk door."
Ik was sprakeloos. Had ze het al die tijd geweten? Waarom heeft ze het me nooit verteld? Ze wist hoeveel ik het moeilijk had, hoeveel ik mezelf sloeg om te proberen te begrijpen wat er mis met me was. Waarom heeft ze nooit iets gezegd?
Niemand beschermde me
Mijn eerste reactie was woede. Hoe kon ze de waarheid weten en die nooit met mij delen? Ik had haar zo vaak huilend gebeld over iets wat mijn vader had gedaan en wat nergens op sloeg.
Elke keer als ik mijn moeder de hand reikte, troostte ze me maar vertelde ze me nooit de waarheid over mijn vader. Terugkijkend realiseer ik me dat dit een van de moeilijkste dingen is als je wordt opgevoed door een narcistische ouder - de andere ouder is vaak maakt mogelijk zelfs als ze het niet zo bedoelen.
Later vertelde mijn moeder me dat ze toen nog niet eens wist wat narcisme was. Ze was opgegroeid met het geloof om hoe dan ook getrouwd te blijven, dus tolereerde ze zijn gedrag, zelfs toen het haar verpletterde.
10 tekenen dat je bent opgevoed door een narcistische ouder
Het is niet altijd makkelijk om te zien of je ouder echt een narcist is. De term wordt tegenwoordig veel gebruikt, maar niet iedereen met narcistische trekjes heeft een echte narcist. Narcistische Persoonlijkheidsstoornis.
Ik realiseerde het me pas toen ik volwassen was en toen was de schade al aangericht. De symptomen De gevolgen van het opgroeien met een narcistische ouder kunnen subtiel zijn, maar ze beïnvloeden alles - van je gevoel van eigenwaarde tot je relaties.
Hier zijn 10 tekenen die ik persoonlijk heb ervaren en die erop kunnen wijzen dat jij ook bent opgevoed door een narcistische ouder.
1. Je hebt het gevoel dat niemand je echt leuk vindt
Diep van binnen geloof ik dat wat ik ook doe, ik niet goed genoeg ben. Mijn vader hield niet onvoorwaardelijk van me - ik moest het verdienen. Meer zijn. Beter doen. Indruk op hem maken.
Dat geloof is me gevolgd tot ik volwassen was. Ik ging ervan uit dat mensen me niet aardig zouden vinden als ik me niet op een bepaalde manier gedroeg. In mijn huidige leven heb ik nog steeds vaak het gevoel dat mensen me niet echt aardig vinden en dat ik ze niet tot last mag zijn. Ik heb het gevoel dat ik me op een bepaalde manier moet gedragen om geaccepteerd te worden en dit maakt me inauthentiek.
Maar ik heb geleerd dat niet Authentiek zijn is een grotere reden voor mensen om me niet aardig te vinden dan proberen iemand te zijn die ik niet ben.
2. Je hebt een vermijdende gehechtheidsstijl
Veel kinderen van narcistische ouders hebben een angstige of een vermijdende hechtingsstijl. Angstig komt voort uit een angst om verlaten te worden en vermijdend is eigenlijk een angst om afgewezen te worden.
Ik verbind me niet gemakkelijk in relaties. En als ik dat doe, houd ik een emotionele afstand.
De angst is niet dat iemand me zal verlaten. Het is dat als ze me eenmaal echt leren kennen, ze me niet meer willen. Dus ik laat ze nooit te dichtbij komen.
3. Je trekt giftige mensen aan
Heel lang heb ik gedacht dat ik gewoon pech had in de liefde. Maar de waarheid is dat ik me onbewust aangetrokken voelde tot emotioneel onbeschikbare en giftige mensen.
Gezonde, liefdevolle relaties voelden vreemd aan voor mij. Daar was ik niet mee opgegroeid. Dus als ik mensen ontmoette die me goed behandelden, voelde ik me ongemakkelijk - alsof er iets niet klopte. Maar als iemand warm en koud speelde, me bekritiseerde of me het gevoel gaf dat ik moest werken voor hun liefde, voelde dat vertrouwd.
Dit komt omdat de eerste tekenen van liefde die je ervoer niet gezond waren, dus onbewust ben je dat als volwassene opnieuw aan het creëren. De kans is groot dat je op een narcist valt als een van je ouders narcistisch is.
4. Je hebt moeite om anderen te vertrouwen
Ik stel alles in vraag wanneer mensen aardig tegen me zijn. Geven ze er echt om, of willen ze gewoon iets?
Diep van binnen vertrouw je je narcistische ouder niet, maar omdat zij jou hebben opgevoed, zet je dit gevoel aan de kant. Jij moet het probleem zijn, toch? Een narcist is je waarschijnlijk aan het belazeren en jouw realiteit is niets waard voor hem.
Toen ik opgroeide, was vriendelijkheid van mijn vader altijd een transactie.
Hij was alleen aardig als hij wilde dat ik me op een bepaalde manier gedroeg of dat het er goed uitzag. Het heeft me jaren gekost om te beseffen dat niet iedereen zo werkt.
5. Je hebt zelf narcistische trekjes
Dit was een zware pil om te slikken. Ik heb mijn vader zo lang verafschuwd dat ik me niet realiseerde dat ik een aantal van zijn gedragingen had overgenomen.
Narcistische trekjes kunnen zich ontwikkelen als een afweermechanisme, genaamd narcistische vlooien. Ik zag hoe mijn vader situaties manipuleerde om te krijgen wat hij wilde, en een deel van mij leerde hetzelfde te doen - vooral als ik me kwetsbaar voelde. Het kostte veel zelfbewustzijn om die gewoonten af te leren.
6. Je vertrouwt op roddels om contact te maken met mensen
Ik heb onlangs iets gemerkt over mezelf: ik roddel meer als ik me onzeker voel. Als ik bij mensen ben waarvan ik denk dat ze "beter" zijn dan ik, probeer ik hun goedkeuring te winnen door interessante (of schokkende) verhalen over anderen te delen.
Achteraf voel ik me vreselijk. Alsof ik net een stuk van mijn ziel heb verkocht voor bevestiging.
7. Je voelt je ongemakkelijk in sociale situaties
Ik heb zoveel jaren doorgebracht met het veranderen van gedaante om mijn vader te behagen, dat ik als volwassene moeite had om gewoon mezelf te zijn.
Je probeert er zo bij te horen dat je gedrag niet oprecht is.
Ik twijfelde aan alles wat ik zei en vroeg me af of mensen me stiekem raar of vervelend vonden. De moeite om erbij te horen maakte me nog zelfbewuster, waardoor sociale interacties uitputtend werden.
Ik heb gemerkt dat als ik iemand een plezier probeer te doen, ik heel onhandig word en domme dingen ga zeggen. En dat maakt me nog onhandiger.
8. Je wantrouwt vriendelijkheid
Je narcistische ouder was waarschijnlijk heel aardig tegen je toen ze iets nodig hadden. Het is dus logisch dat je achterdochtig bent als mensen aardig tegen je zijn in je volwassen leven. Niemand doet iets voor iemand alleen maar om aardig te zijn, toch?
Als iemand me een cadeautje geeft of me complimenteert, vraag ik me als eerste af wat hun ware motief is.
Dat is wat opgroeien met een narcist doet - het leert je dat vriendelijkheid altijd voorwaardelijk is.
9. Je bent een perfectionist
Ik kan niets half doen. Als ik iets doe, moet het perfect zijn.
Mijn vader prees me alleen als ik iets indrukwekkends had bereikt. Dus nu push ik mezelf tot het uiterste, alsof ik met elk klein ding dat ik doe moet bewijzen wat ik waard ben.
Dus als volwassene denk ik altijd dat ik hard moet werken voor elk klein ding in mijn leven en ik stop niet voordat het perfect is. Dit is erg ongezond omdat ik veel extra (onbetaalde) tijd neem om iets perfect te maken buiten werktijd.
10. Je dissocieert of "zone out" gemakkelijk
Deze maakt me verdrietig. Ik heb grote gaten in mijn jeugdherinnering. Ik heb zoveel tijd doorgebracht in overlevingsmodus dat mijn hersenen het niet meer zagen zitten.
Zelfs nu, als ik gestrest ben, "verlaat" ik soms mijn lichaam. Mijn geest dwaalt af en ik mis volledig wat er om me heen gebeurt.
Dit staat bekend als dissociatie. Het is een copingtechniek om met moeilijke situaties om te gaan. Maar dit kan een probleem zijn als je volwassen bent, omdat je gemakkelijk kunt uitzoomen of je moeilijk kunt concentreren.
Het kan gebeuren tijdens een ruzie met iemand, of gewoon omdat je je verveelt tijdens een gesprek. Je geest dwaalt af en je herinnert je niets meer van wat er tegen je gezegd is.
Genezen van een narcistische ouder
Jarenlang dacht ik dat er iets mis met me was. Dat ik van nature onhandig was, niet geliefd en voorbestemd voor disfunctionele relaties.
Pas toen ik begon te genezen, realiseerde ik me: ik was nooit het probleem. Het was de manier waarop ik was opgevoed.
Ik moest zoveel giftige overtuigingen afleren. Ik moest mezelf opnieuw leren liefhebben en vertrouwen. En uiteindelijk moest ik kiezen voor genezing, zelfs als dat pijnlijk was.
Als je hier iets mee te maken hebt, wil ik dat je iets weet: je jeugd heeft je misschien gevormd, maar definieert je niet. Je bent niet gebroken. En je bent absoluut liefde, vrede en geluk waard.
Genezen kost tijd, maar het is het waard. En je bent niet alleen.
Veelgestelde vragen Over narcistische ouders
Wat is een narcistische ouder?
Een narcistische ouder is iemand die sterke narcistische trekken vertoont, zoals een gebrek aan empathie, een behoefte aan controle, manipulatie en een buitensporige focus op hun eigen behoeften ten koste van het emotionele welzijn van hun kind. Vaak ontkrachten ze de gevoelens van hun kind, gebruiken ze hen voor bevestiging en creëren ze een omgeving van angst, onvoorspelbaarheid of emotionele verwaarlozing.
Kan een narcistische ouder mij ook narcistisch maken?
Ja, sommige kinderen van narcisten nemen onbewust narcistische trekjes over als overlevingsmechanisme. Dit staat bekend als "narcistische vlooien" - aangeleerd gedrag dat de narcistische ouder weerspiegelt. Maar met zelfbewustzijn en genezing kunnen deze gedragingen worden afgeleerd.
Waarom ontwikkelen kinderen van narcistische ouders vertrouwensproblemen?
Narcistische ouders manipuleren hun kinderen vaak, waardoor ze gaan twijfelen aan hun eigen realiteit (gaslighting). Ze kunnen het ene moment liefdevol zijn en het andere moment wreed, waardoor een gevoel van onvoorspelbaarheid ontstaat. Dit maakt het moeilijk om anderen op volwassen leeftijd te vertrouwen, omdat vriendelijkheid verdacht of voorwaardelijk kan aanvoelen.
Waarom worstelen kinderen van narcisten met hun eigenwaarde?
Een narcistische ouder ontkracht vaak de emoties van het kind en geeft liefde een voorwaardelijk gevoel. Als gevolg daarvan groeit het kind op met het idee dat het alleen iets waard is als het iets bereikt of zich gedraagt op een manier die anderen bevalt. Dit kan leiden tot een levenslange worsteling met eigenwaarde.
NL 
EN
Geef een reactie